Λόγος ΣΤ΄
Ο δαίμων της
σεξουαλικότητας έρχεται στην ψυχή μας σαν ερπετό. Είναι το μισό μιας ανθρώπινης
ψυχής και αποκαλείται σκέψη-επιθυμία. Ο δαίμων της πνευματικότητας κατεβαίνει
μέσα στην ψυχή μας σαν ένα άσπρο πουλί. Είναι το μισό μιας ανθρώπινης ψυχής και
αποκαλείται επιθυμία-σκέψη.
Το ερπετό
είναι μια γήινη ψυχή, κατά το ήμισυ δαιμονική, ένα πνεύμα συγγενές με τα
πνεύματα των νεκρών. Σαν τα πνεύματα των νεκρών, το ερπετό εισέρχεται επίσης σε
διάφορα γήινα αντικείμενα. Το ερπετό προκαλεί στις ψυχές των ανθρώπων τον φόβο
γι’ αυτό, αλλά ταυτόχρονα ανάβει και την επιθυμία. Το ερπετό έχει έναν γενικά
φαλλικό χαρακτήρα και αναζητεί πάντοτε την συντροφιά των νεκρών. Συνδέεται με
τους νεκρούς που είναι δεμένοι με τη γη και δεν έχουν βρει τον δρόμο για να
περάσουν στην κατάσταση της απομόνωσης. Το ερπετό είναι μια πόρνη και συγχρωτίζεται
με τον διάβολο και τα διαβολικά πνεύματα. Είναι ένας τύραννος και ένα πνεύμα
που βασανίζει και πάντοτε βάζει σε πειρασμό τους ανθρώπους να διατηρούν
το χειρότερο είδος συντροφιάς.
Το λευκό πουλί
είναι η κατά το ήμισυ θεϊκή ψυχή του ανθρώπου. Κατοικεί μαζί με τη μητέρα και
περιστασιακά κατέρχεται από την κατοικία της μητέρας. Το πουλί είναι αρσενικό
και αποκαλείται αποτελεσματική σκέψη. Το πουλί είναι αγνό και μοναχικό, ένας
αγγελιαφόρος της μητέρας. Πέτα ψηλά πάνω από τη γη. Κυριαρχεί στην απομόνωση.
Φέρνει μηνύματα από μακριά, από εκείνους που έχουν φύγει νωρίτερα, από
εκείνους που έχουν τελειοποιηθεί. Κουβαλά τα λόγια μας ως τη μητέρα. Η μητέρα παρεμβαίνει
και προειδοποιεί, αλλά δεν έχει δύναμη απέναντι στους θεούς. Είναι ένα όχημα
του ήλιου.
Το ερπετό
κατέρχεται στα βάθη και με την πονηριά του ή παραλύει ή ενεργοποιεί τον φαλλικό
δαίμονα. Το ερπετό φέρνει από τα βάθη τις ίδιες τις δόλιες σκέψεις αυτών που
είναι γήινοι, σκέψεις που εισβάλλουν μέσα από όλα τα αγγίγματα και είναι
εμποτισμένες με επιθυμία. Μολονότι το ερπετό δεν επιθυμεί να υπάρξει, εντούτοις
είναι χρήσιμο για μας. Το ερπετό διαφεύγει από την αντίληψή μας, το αναζητούμε
και μας δείχνει τον δρόμο που με την περιορισμένη ανθρώπινη εξυπνάδα μας δεν θα
μπορούσαμε να βρούμε.
Οι νεκροί
κοίταξαν με περιφρόνηση και είπαν: «πάψε να μας μιλάς για τους θεούς, τους
δαίμονες και τις ψυχές. Στην ουσία τα γνωρίζουμε όλα αυτά εδώ και πολύ καιρό».